Sorte crvenog grožđa, Sorte grožđa

Zinfandel je jedina svjetska crvena sorta grožđa u čije ime se svake godine održava festival. U Italiji je poznata pod nazivom Primitivo, u Crnoj Gori to su kalmet ili kratošija, a u Hrvatskoj crljenak kaštelanski i tribidrag.

O njegovom porijeklu se dugo diskutovalo, te se stoga uz njegovo ime vezuju i razni mitovi. 

Sadržaj:

Zinfandel – Porijeklo i istorijat

Zasadi Zinfandela u Kaliforniji „procvjetali“ su sredinom 1800-ih godina Smatralo se da se radi o autohtonoj sorti. Jedan kalifornijski profesor odlazi u Italiju 1969.-e godine i primjećuje sličnosti Zinfandela sa Primitivom, nakon čega se intenzivno ispituje njegovo porijeklo. 

Istraživanjima izvršenim nekoliko godina kasnije dolazi se do zaključka da se radi o klonovima iste sorte, kao i to da Zinfandel uopšte nema italijansko nego hrvatsko porijeklo. 

Bijeli Zinfandel je u Kaliforniji postao poznat sredinom sedamdesetih, kada su proizvođači počeli da prave bijela vina od crvenog grožđa.

Sa minimalnim kontaktom kožice i zaustavljajući fermentaciju prije nego što se sav šećer pretvori u alkohol, rođeno je, do tada nepoznato, slatko vino.

Geografska rasprostranjenost

U Kaliforniji zauzima drugo mjesto prema rasprostranjenosti, sa 10% od svih ukupnih zasada države.

To ga čini uticajnim igračem u vinskoj industriji te zemlje. Njena suva i vrela klima uzrokuje formiranje velikih, izraženih aroma i najviši procenat alkohola u vinu u odnosu na sva ostala crvena vina , koji iznosi čak 14-17%. 

Najčešće se može pronaći u sledećim regionima: Nappa Valley, dijelovima Sonome i u Lodiju. 

Ponekad se koristi u kupaži sa Kaberneom, Merloom i Širazom, kako bi se dobilo Kalifornijsko crveno vino. U Australiji se mogu naći njegove manje plantaže, u južnom regionu McLaren Southern Vales i u zapadnim dijelovima kontinenta. 

U Italiji je ova sorta poznata pod imenom Primitivo i od njega se, uslijed toplih klimatskih uslova, dobijaju visoko prinosne, voćne verzije vina.

Tipovi i karakteristike Zinfandela

Loza je dobre bujnosti, prilično prilagodljiva različitim klimatskim uslovima, s tim što joj ne prijaju izuzetno topli regioni. Od starijih čokota sa niskim prinosom dobija se najkvalitetnije grožđe.

Plod često sazrijeva neujednačeno, a na toploti može doći do njegove dehidratacije. Zbog toga grozdovi traže oprezno postupanje. 

U većini slučajeva berba se rano obavlja, a u dobrim sezonama može se odraditi i u nešto kasnijem periodu. U vinu je prisutan visok sadržaj alkohola i šećera, intenzivne je boje, sa izraženom aromom. 

Njegov kvalitet zavisi od nekoliko faktora, od kojih se među najznačajnije ubrajaju:

  • visina položaja zasada,
  • mikroklima,
  • vrijeme izvođenja berbe,
  • sposobnost vinara i
  • tržište za koje je namjenjeno. 

Zrelije grožđe namijenjeno proizvodnji crvenih vina daje koncentrovane, sočne i hrabre ukuse malina, kupina i šljiva, sa dodatkom herbalnih tonova, kao što je, između ostalih, slatki duvan.

Staro vino Zinfandela, pretežno iz Lodija, poznato je po još izraženijim i intenzivnijim aromama u odnosu na njegove mlađe tipove. Zahvaljujući tome što ga smatraju premijum vinskom verzijom, obično ima dosta visoku cijenu.

Crvena vina ove sorte su robusna, punog tijela. U SAD-u se od njega proizvodi i poluslatko roze vino „WhiteZinfandel“ (Bijeli Zinfandel). Lodi, grad u Centralnoj Kaliforniji je poznat po tome što se u njemu čuvaju neka od najstarijih vina Zinfandela, od kojih pojedina imaju preko 100 godina. Arome bobičastog voća su dominantne u vinima hladnijih područja. 

Zinfandel ima svjetliju boju u poređenju sa Cabernet Sauvignon-om i Merloom. Iako je, poput Pinot Noira, lakog tijela, njegov umjeren sadržaj tanina i visoka koncentracija kiselina, stvaraju odvažan ukus njegovih vina.

Temperatura služenja

 Zinfandelova vina se, uglavnom, poslužuju na temperaturi od 17°C.

Preporučena hrana uz koju se poslužuje 

Pronalazak najbolje hrane koju će ova vina pratiti, u prvom redu zavisi od stila Zinfandela za koji se odlučite.

Svježe i voćno bijelo vino odlično će se sljubiti sa pilećim ili svinjskim mesom, naročito kada se njihov ukus poboljša dodatkom različitih sosova na bazi paradjza. 

Kompleksnija vina srednjeg punog tijela lako se kombinuju sa grilovanim kobasicama ili mariniranim janjećim kotletima. Robusna vina punog tijela najbolja su uz teža jela, kao što su ona sa roštilja, kao i uz rebarca, sa prilogom tjestenine pomiješane sa povrćem. 

Zaključak 

Bijeli Zinfandel je u ogromnom broju slučajeva prvo vino velikom broju ljudi i danas čini 85% ukupne proizvodnje ove sorte. Nudi sve ono što bi početnik mogao poželjeti: nizak sadržaj alkohola, malo kalorija i zadovoljavajući, slatki ukus. 

Uprkos dobrom ukusu, večini bijelih Zinfandela nedostaje kompleksnosti, da bi se uporedila sa crvenom verzijom ovog grožđa. Crveno Zinfandel vino, namijenjeno provjerenim vinskim poznavaocima, može ponuditi visoku dozu sofisticiranosti. 

Na vama je “samo” da, za početak, odaberete odgovarajuću boju. 

Takođe pogledajte